لبخند ماه

بگذار از دریچه ی چشمان تو بنگرم لبخند ماه را

یادداشت ۱

ستایشگر معلمی هستم که اندیشیدن را به من آموخت نه اندیشه ها را



 سال سوم دبیرستان بودم. آزمون درس" تاریخ معاصر ایران" کتاب باز open book)) بود. تمام کتاب را خوانده بودیم و قرار بود پاسخگوی سوالات متفاوتی باشیم که تا آن زمان با آن روبرو نشده بودیم. سوالاتی مفهومی که قوه تحلیل ما را می آزمود. می بایست در خصوص تصمیم فلان سیاستمدار در فلان قضیه ی تاریخی اظهار نظر می کردیم لازمه اش این بودکه بر تمام مطالب کتاب مسلط می‌بودیم. دقیق یادم نیست که چه نوشتم و چه نمره ای گرفتم. مهم هم نیست!  تفسیر و نقدهایی که در آن آزمون نوشتم  نه به درد معلم ‌مان خورد و نه دردی از مصیبت های سرزمینم را درمان کرد تحلیل‌های ما فقط ساعاتی تفکر و اندیشیدن را  برای ما ارمغان آورد که در جای خود ارزشمند بود.  

در باب اهمیت آزمون های کتاب باز " جو لندز برگر" اینچنین می گوید" در یک آزمون کتاب باز، بیشتر جنبه فهم مطالب مورد ارزیابی قرار می گیرد تا یادآوری و حفظ کردن آن ها و انتظار می رود فراگیر مطالب درسی را در شرایط جدید به کار برد، عناصر و روابط را تحلیل کند و قادر به ترکیب کردن یا ساختار سازی باشد".

"جان دیوئی" از نام آورترین متخصصان آموزش و پرورش نیز به "دوری از انباشتن ذهن فراگیران با توجه به رشد عقلانی به ویژه آموزش حل مسئله" تاکید دارد.

در حال حاضر با شیوع بیماری کرونا و تعطیلی آموزش حضوری و برگزاری کلاس های آنلاین مجازی، آزمون ها به صورت کتاب باز برگزار می شود ولی آنچه مسلم است نه سوالات آزمون مطابق بر استاندارد های تعریف شده این آزمون است و نه دانش آموزان ما برای چنین آزمون‌هایی تربیت شده‌اند. دانش آموز ما انتظار دارد آزمون ساده و دقیقا مطابق با آنچه گفته شده باشد. او را به چالش نکشد، درگیر نکند و به تفکر وا ندارد. ایرادی هم بر دانش‌آموز وارد نیست چون تا کنون این چنین آزموده نشده است. حال که شرایط حاکم بر فضای آموزشی امکان برگزاری آزمون کتاب باز را فراهم آورده است حرکتی ولو کوچک در جهت رشد و پرورش یادگیری مفهومی قابل تقدیر است.

می توان هر از گاهی در جلسات درسی امان زمانی را  برای بحث در خصوص حل یک مسئله کاربردی خارج از کتاب اختصاص دهیم و باب مباحثه را در آن خصوص گشوده و رهبری کنیم و یا می توان از دانش آموزان بخواهیم در یک مبحث درسی خاص، خلاصه‌ای از آنچه دریافت میکنند را صوتی برای ما ارسال کنند و در یک کلام تمام تلاشمان این باشد که اندیشیدن را آموزش و گسترش دهیم.




پ.ن: اولین یادداشت من منتشر شده در نشریه فرهنگی آموزشی

" فرهیزش " دی ماه ۹۹

کاش هر درسی ک مبشد رو اینطوری کار می‌کردند معلم ها و آموزش پرورش

کاش فکر کردن رو یاد دانش اموز ها میدادن... نه حفظ کردن و فراموشی بعد از چند روز هفته یا ماه

کاش 
کاش 
کاش

:(

کلا چیزی جز چیزایی که بدون خوندن باشه رو تو مدرسه بیشتر یاد گرفتیم تا خودِ درسا چیزی یادمون بده.

موافقم ولی نقش معلم در جذاب کردن درس خیلی مهمه و زمینه هایی که برای تفکر و پژوهش میسر میکنه از اهمیت بالایی برخورداره و یه جوری هنره.

بله دقیقا. یکسری معلم ها خیلی خوبن. ما دبیری اشتیم با اینکه خیلی کم فرصت میشد بپرسن و امتحان بگیرن ولی من همیشه با اشتیاق درسشون رو میخوندم.

دم معلمان دلسوز و زحمتکش گرم😊
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
لبخند ماه را یک همسر، یک مادر و یک معلم می نویسد
آرشیو مطالب
Designed By Erfan Powered by Bayan