مادر حالش خوب نبود. درست پای دیوار چسبیده ی آپارتمانشان یکی از طبقه ی نهم خودش را پرت کرده بود. صبح هنگام بود. به پای پنجره که آمده بود و جنازه ی پسر همسایه را دیده بود تا شب یاد دختر خردسال معصوم اش را که با اتفاقی مشابه ولی نه به عمد در سی و پنج سال گذشته از دست داده بود رهایش نمیکرد.
چه صبری باید داشت بر داغ فرزند...
- دوشنبه ۱۳ بهمن ۹۹
