هفته گذشته سر کلاس ندیده بودم اش. غایب بود. اولین دیدار من با شمیم امروز بود. دانش آموز معلولی که روی صندلی چرخدارش انتهای کلاس یازدهم انسانی نشسته است. دستان و پاهایش هیچ کارایی برایش ندارند. سرش را نمیتواند نگاه دارد و مدام سرش به این سو و آن سو رها میشود. صحبت کردنش به زحمت است و به نظر می رسد حوصله ی کلاس را هم اصلا ندارد. دانش آموزی با چنین شرایطی تا کنون نداشته ام و مانده ام چطور اجازه داده اند با این معلولیت در مدرسه ی عادی درس بخواند.
اصلا چگونه می تواند امتحان ریاضی دهد؟!
زنگ تفریح از دبیران سال قبل پرس و جویی کردم و گفتند جز نفرات برتر مدرسه است و اصلا نگران آموزشش نباش. از عهده ی درس خواندن بر می آید. موقع امتحانات ترم نیز شمیم پاسخها را میگوید و هر یک از ما به ترتیب پاسخها را در برگه ی امتحانی اش مینویسیم.
+ قربان حکمت خدا
- پنجشنبه ۱۱ مهر ۹۸
