بگذار از دریچه ی چشمان تو بنگرم لبخند ماه را
درخواست اسنپ مرا که برای کلاس نادری قبول کرد هنوز به لوکیشن مبدا نرسیده بودم و به این خاطر زنگ زدم تا ببینم چقدر زمان می برد تا به مبدا انتخابی من برسد. حرف زدنش غیرمعمول بود. چندان متوجه ی حرفهایش نشدم. چندین بار تکرار کرد و در بین حرفهایش مدام میگفت پیام میدم. گوشی رو که قطع کردم پیامکش رسید نوشته بود راننده ی ناشنوا هستم و تا لحظاتی دیگر به لوکیشن شما میرسم. وقتی دیدمش لبخندی زد. لبخندش دلنشین و نگاهش مهربان بود. همیشه که نباید کلام حرف اول را بزند.
سلام بر شما و درود بر شرفش///././/.././././
آخی *_*
پسر خاله ی منم ناشنواست! زنگ خونه ش یه لامپه :)
یه خدا قوت بزرگ به این افراد که دل بزرگی هم دارن...
خیلی دوست دارم بتونم زبان اشاره اشون رو یاد بگیرم... یکی از حداقلترین ها برای ارتباط برقرار کردن باهاشون
خیلی دوست داشتنی هستند، کنارشون آرامش رو میشه تجربه کرد
چقدر زیبا و نمیدونم چرا حس کردم کاش اسنپ و سایر برنامه های اینطوری قابلیت ارتباط با یک ناشنوا وقتی مثلا راننده هست رو با کاربر برقرار کنه با ایجاد یک ایده که هم زیبا باشه هم کاربردی میشه راحت هم کاربر متوجه ناشنوا بودن بشه هم راننده ناشنوا بتونه به راحتی با کاربر ارتباط برقرار کنه
خوشحال میشم به منم سر بزنی و دنبال کنی
ممنون
سلام
واقعاً تحت تاثیر قرار گرفتم
زندگیشون پر رزق و روزی، همچنین شما
میدونید، تا حالا از چند بلاگر خاطره مواجه شدن با افراد ناشنوا را خوانده ام و همگی یک حس خاصی دارند. باید جالب باشه...
چه تجربه ی متفاوت و جالبی
دمش گرم واقعا ،خدا به کارشو زندگیشون انشاالله رزقو روزی بده که اینجوری مردونه بااین شرایط سرپا خودشون میایستن وکار میکنن:)
